Ελάχιστες φορές στη ζωή μου ένιωσα τυχερός. Γενικώς δεν έχω τύχη ούτε την περιμένω. Έχω μάθει να βασίζομαι στον εαυτό μου… να δημιουργώ και να ζω αυτόνομα. Η ζωή όμως δεν είναι ντετερμινιστική. Παράδειγμα οι τελευταίες μέρες που ένιωσα υπέροχα ευνοημένος… μοναδικός.. Η καλή νεράιδα σκύβει από πάνω μου και μου χαμογελάει με το αστραφτερό της χαμόγελο και δεν την φοβάμαι! Μου χαϊδεύει τ’ αφτιά με λόγια όμορφα, μου σκορπίζει στα μάτια χαρούμενες εικόνες και μου γεμίζει την καρδιά με θέρμη… Μου χάρισε ένα κομμάτι της για πάντα δικό μου, χωρίς αντάλλαγμα… έτσι απλά επειδή είμαι εγώ.
Νιώθω τυχερός…
Advertisements
μμμμ!
Νεράιδες…
Καλές…
Με μαγεία αρχίζει η εβδομάδα σου μοναδικόψαρο!
Ωραίααααα!!!!
Είδες που είσαι τυχερός?
(Θέλω κι εγώωωωω! χιχιχιιιι!!!!)
Λένε ότι αν κλέψεις το πέπλο μιας νεράιδας και το κρύψεις καλά, μένει για πάντα μαζί σου.
Αρκεί να μην το βρει και το πάρει πίσω…
Αν και η δική σου, όπως γράφεις, χαρίζεται από μόνη της!
Τυχερέ!
😉
Καλή εβδομάδα να έχεις!
Απόλαυσέ το… και εμείς μαζί σου…
Χαίρομαι να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω αυτό το ποστάκι σου… πώς το λένε, μου φτιάχνει τη διάθεση τώρα που γύρισα στην πόλη με καύσωνα!
Και τι ωραία φωτογραφία, με τις κορδέλες πάνω στα σεντόνια!
Αν στ΄ αλήθεια της έκλεψες το πέπλο, μην το κρατάς για πολύ, να της το δώσεις, μήπως έρθει και σε μας :ο)!