Αφιερωμένο…

… στο μερίδιο της ελληνικής μπλογκοσφαίρας που απ’ ότι βλέπω αλληλοτρώγεται σε ίντριγκες και καυγάδες

Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός,
Παίξε το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη,
Προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός
Σ’ αυτό τον κόσμο το ζηλιάρη.

Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό,
Ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι,
Πελώριο κι αχόρταγο θεριό,
Τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι.

Κίτρινα μάτια, στόματα φαρδιά
Τίποτα δεν πήρατε χαμπάρι,
Το δρόμο αφήνω, χάνομαι στα στενά
Παρέα μ’ ένα σκουπιδιάρη.

Φύσηξε αγέρι, φύσηξε βροχή
Κι εγώ γυρίζω σαν τσακάλι,
Άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή
Μεσ’ στο κενό και μεσ’ στη ζάλη.

Φουρτουνιασμένη, στείρα μου πηγή
Αόρατε, μαύρε καβαλάρη,
Το καρναβάλι τέλειωσε κι αυτοί
Μάσκες πουλάνε στο παζάρι.

Λαβύρινθο και πόρτα μυστική
Σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι,
Άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή
Μάσκες πουλάνε στο παζάρι.

Ασχημη μάλλον διάλεξα εποχή
Μάσκες πουλάνε στο παζάρι…

Στίχοι/Μουσική: Βαγγέλης Γερμανός